In deze bloedhitte moet je natuurlijk naar buiten, om te genieten. Althans, dat laat iedereen je geloven. Niks van aantrekken hoor, lekker koel binnen Japans Netflixen is ook fijn.
De afgelopen weken heb ik wat rondgekeken op Netflix en de volgende Japanse pareltjes gevonden.
Sex & Love Around the World – Tokyo
(S1/A1, 41 minuten)
Even fascinerend als ontluisterend is de aflevering waarin Christiane Amanpour zich voor de documentaireserie Sex & Love Around the World verdiept in seksuele trends en liefde in Tokio. Ze richt zich in deze serie vooral op de vrouwelijke kant van het verhaal; voor mannen is tenslotte al genoeg aandacht.
Ooit was Japan een seksueel bevrijd land, waar shunga-prenten als seksuele voorlichting werden meegegeven aan bruiden. Maar nadat het land zich na aan het eind van de 19e eeuw openstelde voor het westen, was het snel uit met de pret. “Het is makkelijker voor Japanners om seksloos te worden. Er is extreem weinig lichaamscontact (skinship)”, aldus Ichi, een van de mannelijke gastheren van een host club voor dames. Van jongs af aan geen affectie gewend, de gewoonte om gevoelens te onderdrukken, teveel regels en conventies, veel stress en een niet aflatende stroom aan a-sociaal entertainment, maakt dat deze uitspraak niet slechts de mening van een is maar een realiteit in het Japan van vandaag. Met mijn westerse blik heb ik met stijgende verbazing gekeken naar deze documentaire, waarin Amanpour op integere wijze Japanners aan de tand voelt over hun intieme leven. Er gloort hoop aan de horizon nu de emancipatie van de vrouw (èn man) langzaam op gang komt in Japan, maar die is nog ver weg…
Dogs – Scissors Down
(S1/A4, 50 minuten)
In de vierde aflevering van Dogs volgen we Miki en Kenichi, twee Japanse hondentrimmers die meedoen aan Groom Expo West in Pasadena, de een na grootste hondentrimshow ter wereld (met 58 trimseminars). Ze laten hun kunsten zien in de Salon Freestyle Open Division, een wedstrijd waarin je je (leen)hond in twee uur tijd in een vrije vorm mag knippen. Waar Miki haar stijl probeert aan te passen aan de internationale smaak, doet Kenichi geen enkele concessie. Het is duidelijk dat het Amerikaanse cute toch wat anders is dan het Japanse kawaii en vooral Kenichi lijkt niet op waarde te worden geschat. Maar dat maakt hem niet uit en zeker zijn trouwe schare fans niet “Hij is een visionair die jaren op ons voorloopt”. Hou je van honden, wil je meer weten over de hondentrimwereld en hoe het toch komt dat mensen in Japan hun honden behandelen als kinderen? Dan is dit voor jou.
Street Food – Osaka
(S1/A2, 32 minuten)
In 2014 was ik een dag of twee in Osaka, maar de stad heeft me toen niet gegrepen; er was weinig wat echt indruk op me maakte. Had ik maar geweten van Toyo…
Toyo bestiert een izakaya in Osaka en het is prachtig om te zien hoe hij met een peuk in z’n mond de stukken tonijn onder de vlammenwerper beroert. Ook meneer Kita, die een takoyaki-tent met z’n moeder runt, komt voorbij in deze documentaire, net als Goshi die okonomiyaki maakt naar oma’s speciale recept. Ook leuk, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dan Kita en Goshi slechts de sidekick zijn van het verhaal van Toyo. We zien hem grappend en grollend in zijn buiten-restaurant, maar langzaam ontvouwt zich een bijzonder aangrijpend en ontroerend verhaal. Deze man heeft wat meegemaakt en dat maakt hem tot een paradijsvogel in Japan, waar, zoals hij zelf zegt, “Het idee is dat we onze werkelijke intenties moeten onderdrukken.” Gaat dat zien.
The Toys That Made Us – Hello Kitty
(S2/A4, 43 minuten)
Voordat ik deze aflevering van The Toys That Made Us zag, had ik echt geen weet van de wereld die achter Hello Kitty schuilgaat. Hello Kitty is een witte poes ja, maar het is serieus veel meer dan dat. Dit verhaal vertelt over het Japanse bedrijf Sanrio en hoe zij tot het creëren en vermarkten van de meest perfecte vormgeving van schattigheid ooit kwam. Het is een mooie les in marketing, vormgeving, Cool Japan en kawaii- en idol-cultuur. Niet alleen leuk voor mensen die van Hello Kitty houden, maar ook zeker voor marketeers.
Aggretsuko
(15 minuten per aflevering)
“Haar carrière stelt niks voor en ze heeft geen privéleven, dus zoekt ze troost in deathmetalkaraoke”. De omschrijving van Netflix is spot-on. Van de makers van Hello Kitty komt deze tekenfilmserie over Retsuko, een 25-jarige rode panda die op de financiële afdeling van een Japanse firma in Shibuya, Tokio werkt. Als office lady sleept ze zich door de dag en hoopt ooit te trouwen zodat ze kan ontsnappen aan het helse kantoorleven. Haar varken van een baas koeioneert haar en haar collega’s (waaronder een gorilla, een varaan, een gazelle en een vos ) drijven haar bij tijd en wijle tot wanhoop. Als het haar allemaal teveel wordt, huurt ze een karaoke-kamertje voor 1 en schreeuwt ze op death metal de frustraties van haar af.
Heb je een k*tdag gehad op het werk? Kijk een aflevering van Aggretsuko (duurt een kwartiertje) en je kunt er weer even tegenaan. Heerlijke serie.
